درباره اهمیت جلوآمپر می توان گفت که اطلاعات نمایش داده شده می تواند بسیار مفید باشد و در شرایط بحرانی موتور و سیستم برق خودرو به راننده هشدار دهد و موجب شود راننده بتواند مشکل مورد نظر را رفع کند و یا سریعاً خود را به تعمیرگاه برساند.

رنگ چراغ های درون جلوآمپر به چه معناست؟

هر کدام از چراغ هایی که درون کلاستر (Cluster) روشن می شوند به یک رنگ اند و هر رنگ نشان دهنده اهمیت خاصی است که در صورت روشن بودن چراغی با آن رنگ، یا راننده باید با خیال راحت به مسیر خود ادامه دهد و یا این که مشکلی وجود دارد و راننده باید از آن آگاه شود.

رنگ سبز و آبی

در صورت روشن بودن چراغی با این دو رنگ یعنی مشکلی وجود ندارد و راننده می تواند با خیال راحت به مسیر خود ادامه دهد. اصولاً چراغ های سبز و آبی مانند چراغ نور پایین، مه شکن جلو، نور بالا و… که در جلو آمپر روشن می شوند، هشداردهنده و یا دلیل بر وجود خطر نیستند.

رنگ زرد و نارنجی

روشن شدن چراغی با رنگ زرد یا نارنجی نشان دهنده این است که راننده باید نسبت آن دقت داشته باشد و با احتیاط بیش تری رفتار کند تا مشکلی برای خودش یا دیگر خودروها به وجود نیاید. برای مثال، چراغ چک موتور (Check Engine Light)، چراغ مه شکن عقب، چراغ هشدار باید تایر (TPMS)، چراغ بنزین و چراغ ESP یا کنترل کشش، زرد یا نارنجی رنگ هستند و در برخی شرایط راننده باید یا سرویس خاصی را انجام دهد و یا با یک دکمه درون کابین چراغ مورد نظر را خاموش کند.

رنگ قرمز

روشن بودن چراغ قرمزرنگ یعنی این که یا مشکل جدی‌ای در خودرو وجود دارد و یا یک مسئله ایمنی در خودرو رعایت نشده است و راننده باید کاملاً حواسش را جمع کند. برای مثال، در صورت روشن شدن چراغ روغن و یا چراغ آمپر آب، نیاز است به تعمیرگاه مراجعه کنید و در صورت روشن شدن چراغ ترمزدستی (ترمز پارک) و یا چراغ کمربند ایمنی، نیاز است تا ترمز را غیرفعال کنید و کمربند ایمنی خود را ببندید.

چند نوع کلاستر برای خودروها وجود دارد؟

اولین جلوآمپرهایی که به وجود آمدند به صورت آنالوگ کار می کردند و اطاعات کمی از وضعیت خودرو و موتور را در اختیار راننده قرار می دادند. با گذشت زمان و انژکتور شدن موتورها، جلوآمپرها نیز تغییر کردند و به واسطه ECU یا کامپیوتری که در خودرو نصب می شد می توانستند اطلاعات بیش تری را نمایش دهند. بعد از چند سال جلوآمپرها دارای نمایشگرهای دیجیتال شدند و امروز می بینیم که برخی از خودروهای لوکس جلوآمپرهای کاملاً دیجیتال دارند و به عبارتی یک مانیتور جای جلوآمپر را گرفته است. پس به طور کلی، سه نوع جلوآمپر برای خودروها وجود دارد.

آنالوگ (Analogue)

یکی از پرکاربردترین و ساده ترین جلوآمپرهاست که به راحتی می توان آن را فهمید و احتمال خرابی پایینی دارد. از طرفی دیگر، این نوع جلوآمپر دارای معایبی مانند وجود خطای دید نسبت به مقدار واقعی و نداشتن میزان دقیق عددی برخی پارامترهاست. 

دیجیتال (Digital)

این نوع از کلاسترها به نوعی یک صفحه نمایش اند که در آن ها اطلاعات لازم نمایش داده می شود. اکثر آن ها می توانند تم های مختلف دیجیتالی داشته باشند و حتا با تم آنالوگ هم اطلاعات را نمایش دهند. در این جلوآمپرها سیستم های کمک راننده پیشرفته مانند دید در شب و تشخیص مانع نیز نمایش داده می شود و به طور کلی، امکانات زیادی را می توان از آن به دست آورد.

نیمه دیجیتال (Semi-Digital)

در این نوع از کلاسترها اکثراً برای نشان دادن سرعت و دور موتور از نمایشگر آنالوگ و برای نشان دادن بخش های دیگر مانند کامپیوتر سفری، وضعیت خودرو، باز و بسته بودن درها و… از نمایشگر دیجیتال استفاده می شود. در جلوآمپرهای نیمه دیجیتال هم می توان مزایای دیجیتال را داشت و هم حس نوستالژی آنالوگ.

در میان سه نوع جلوآمپری که وجود دارد، آنالوگ از همه ارزان تر و پرکاربردتر است، در خودروهای میان رده ای می بینیم که از نوع نیمه دیجیتال استفاده می شود و در خودروهای لوکس از نوع کاملاً دیجیتال که بسیار گران و پرهزینه است استفاده می شود.

باتشکر از اسب بخار 

روابط عمومی گروه نمایندگی های سیاسی